hastane rezaleti

Hayatım boyunca  tek hatırladığım hastane anım  daha ufak bir çocukken evden kaçıp kamyonun altında kalmıştım. Ayağım kırıldığı için hastaneye yolum düşmüştü. Üniversiteye gelene kadar bir daha yolum düşmedi. Bu yüzden hastane denen oluşumun işleyişini, içindeki olayları filan bilmem. Ama gel gör ki geçen sene ekim ayında midemde arıza çıktı. Yemek yiyemez oldum ve ne yesem kusuyordum. Bu önemli bir sorundu. Ölebilirdim. Hastalıkları tanımayan ve daha önce savaşmamış bedenim yenik düşmeden  başka bir gezegen olarak saydığım hastaneye gitmeliydim.

Kimlik heryerde lazım. Hastanede lazım olabilir belki. Hastanenin kapısından girdim. Kapının önünden iki dakika içeriyi inceliyecektim ki orası acilmiş. Zehirlenmiş askerler, ağlayan çocuklar, yürüyen ölüler ( yaşlılar ) ile dolu bir cehennem. Hemen kaçıp asıl binaya gittim. Kapıdan girince gözüme yetkili gibi görünen teyzeye midem rahatsız kime göstericem dedim. Gastrontolopoji ( sonradan  doktorun kapısında görünce öğrendim gastroenterolojiymiş ) diye bir gezegene yolladı beni. Amına koyim  bu tıp denen olayın. Bu terimler neyin nesi.  Çıktım yukarıya  odayı buldum ve girdim içeri. Direk oturdum yol boyu kafamda kurduğum konuşma metnini ezberden okumaya başlayacaktım ki adımı sordu ve sıra al gel dedi piç oğlu piç. Çıktım bankalardaki vezneye sıra veren makinadan aradım ama yok.  Birisine sordum orospu çocuğu önce sırıttı sonra sekreter e yolladı. Sıra ver dedim kimlik istedi. Amına koyim ver numara giriyim neyin tribi bu sanki içerden böbrek filan çalıcaz. Size sıra veremiyoruz dosya numarası lazım dedi ve beni girişteki kaltağın yanına yolladı. Dedim bana dosya numarası ver yoksa ananızı sikicem. Kimlik istedi verdim. Dosya numara mı vermeden beni yolladı. Teknoloji çağı malum  bilgisayardan halletti. Çıktım sekreter e ver artık sıra mı dedim. Tamam dedi. Ne tamam amk hani numara yazılı kağıt ? Doktor kapısındaki ekrandan takip et dedi. Orospu çocukları. Gittim oturdum. Sıra beklerken teyzelerle filan muhabbet ediyim dedim. Hepsi ölücek gibi belli. Bir sürü sıkıntı var. Kendimi en kötüye hazırladım ve sıram gelince içeri girdim. Tam söze giricem doktor senin sigortan yok mu ? dedi. O ne amk. Tamam dedi anladım git aşağı fiş al. Ananızın amı bokunu çıkardılar iyice. Gittim elimde bir kağıt parçasıyla ve muayene parası domalıp geri geldim. Doktor sordu neyin var diye. Bir saat önce vardı ama şuanda yok dedim. Tabi içimden. Sonra anlatttım derdi mi yatırdı beni. Elliyor filan. Alışkın değilim böyle yakınlaşmalara. Ürktüm biraz. Kalk dedi ilaç yazdı. İpnelik sırası bana gelmişti. Doktor bey öğrenci adamım, sigorta yok muayeneye son para mı domaldım bana ilacı size verilen eşantiyonlardan ayarla. Tabi acitasyon yaparak söyledim. Dudak arası “ırıspı çıcıgı” dedi ve komidininden yarım şuruplardan 4 tane, içinde 4 tablet olan haplardan da 4 kutu verdi. Siyah poşete koy bi gören olucak rezil olucaz dedim. Eşantiyon ilaç bize yakışmaz. İlaçları alıp çıktım.

Bundan 10 yıl sonra  tekrar hasta olup yolum düşerse oralara kim bilir ne rezaletler yaşarım amk. Şimdi e-reçete çıktı lan. İlaçları da beleşe getiremem adam takır takır işliyor eczaneden alıyosun. Orospu çocukları bizi düşünen yok hiç.