Martımız yeni evlidir. açlıktan ölmek üzerelerdir karısı ve kendisi.
martı beşiktaş iskelesine gider, o iğrenç sesiyle `karım açlıktan ölüyor lütfen simit atın, lütfen simit atın` diye öter. tabii kendinden başka kimseyi düşünmeyen, önemsemeyen insanlar martıyı mı önemseyecek? ve martı`nın karısı ölür.. mezarı başında ölen karısına söz veriyor “ benim güzel martı kadınım bu insanlar aç, köpek, puşt bu insanlara ders vermem lazım“
ve yanık sesiyle bir de türkü söylüyor martımız.
“açlığın dini olmaz,
yoksulluğun vatanı.
kör olasın kör olasın,
kör olasın kahpe devran”
…ve martı o günden itibaren geceleri fırında çalışıyor, gündüzleri ise utanması için yolculara simit atıyor.
Yolculara simit atan martı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder