deli

Gün geçtikçe her şey daha çok berrağa bürünüyor. Güzel kadınlar, çirkin adamlar, yaya geçitleri, umumi tuvaletler. Bir kokoreç için en iyi lokantanın olduğu yer kültür parkın oralar. El ele değmez, gözü görmez kuğular. Sarı sarı akan şelale benzeri yapılar. Kime selam verilir bilmez pavyonlar hep açlığın ürünü ölü tanrılar. Bir ölümün somutlaştırdığı saçmalıklar, bir benin bütün rasyonel halleri. Bir kedi. Kaç kedi hayatınızı sorgulatabilir size? Ben cevap veriyorum, bir. Sayılar bahaneler üretip yerlerinde durmazlar belki. Ama sonucu ne olursa olsun devam etmek mi önemli? Bir! Bir kedi, tam ezilmiş, intibah sokağının ortasında. Kanlar pencerelerinize yorabilir güvercinleri. Güvercinler sizi Meksikaya yorabilir mesela. Ama önemli olan sorgulamaksa frengileri, ölmekten pekde caymamak gerek  yeri geldiği zaman. Beni örnek almanız gerekirken gidip kendiniz olmanız ne kadar bahtsız insanlar olduğunuzu gösterir gibi. Ben, yeri geldiğinde ölüyorum mesela. İnsan bilmeli kendini, uzun uzun yazıları okuyup ne yapmak gerektiğini bilmeli.

Ben, evet hep kendimden bahseden biriyim zira yok kimse çevremde, başka bir ben daha, evet bu da kendinden bahseden şerefsizin önde gideni, bir gün öyle bir şey gördük ki tüm hayatımız yokuştan aşağı yöne meyillendi. Sarı sarı akan şelalerin içinde bir ölü bedeni. Ne yapmalı bunu dedim ben. Götürmeli hiçe ki bilsin ne yaptığını. İnsan ölünce ne yaptığını bilemez mi dedim diğerine. Bilmiyorum dedi. Daha insan yaşarken ne yaptığını biliyor mu ki dedi? İkna etti beni, tuttuk ölünün kolundan yaşıyormuşçasına götürdük delinin birine. Delinin biri dedi ki, hahaayt salaklar! İnsanlar çok salak! O kadar salak ki, bu salaklık gözlerini kör etmiş! Siz sanıyor musunuz tuttunuz omuzlarından bir ölünün getirdiniz buraya! Hahayt bu insanlar beni öldürecek, oysa ben ölüyüm zaten. Oysa o tuttuğunuz kadın yaşıyor. Hemde az yaşamıyor. Hemen indirdik omzumuzdan yeşillere, tam belimden bir taverna aktı. İnanamazsınız. Hahayt dedi deli, hiçlikte. Bende anladım tam o anda. Döndüm dedim ki, Öldükten sonra insan ne yaptığını bilemez. Niye dedi öteki, çünkü biz bilmiyoruz ne yaptığımızı da ondan. Bir daha döndüm bu sefer deliye. Öptüm elini, tam başıma koyacakken yapışık dudaklarıma fısıldadı son nefesini, ölmek dedi. Eee dedim. Ölmek dedi. Eee dedim, güzel kadınların sahip olmadığı tek şey dedi. Eyvallah dedim. Bıraktım dudaklarını ki sapa sağlam değsin yere. Yok oldu gitti deli koca hiçlikte.