ben bir iplenmeyenim

Merhaba ben serdar. Ben bir iplenmeyenim. İlk kez yıllar önce evde annemle babam konuşurken arada çok önemli bişey söyledim. İplemediler. Birkaç gün sonra “aaa bizim çocuk konuşmaya başladı”yla başlayan etrafımda dans etmeleriyle devam eden gösteriden çok korktum. Yıllar geçti. Bir gün aynada kendime bir kez daha iplenmezsem intihar etmem gerekicek dedim. Kendime söz verdikten birkaç dakika sonra aslında yılların geçmediğini, öğle uykusunu fazla kaçırdığımı anladım. İntihardan hemen vazgeçtim. Zaten ipe ilmek atmak için annemden yardım almam gerekicekti. Ama eminim annem intihar etmeme çok kızar, ben ağlardım. Ağlayınca uykuya kaçar, yine yılların çabucak geçmesine neden olurdum.Yıllar çabucak geçer, ben intihardan kaçar, hep olduğum yerde kalırdım.
 Sonra bir gün kapı çaldı. Kapıyı açarsam hikayeye devam etme cümlesi için klişe olacağından açmadım. Ben açmayınca dışardan açtılar kapıyı. Çilingiri hırsız sandım önce. O günden beri belki de, bana hep çilingirlerle hırsızlar iyi arkadaşlarmış gibi gelir. Babam eve omzunda tuttuğu kocaman müzik setiyle geldi. Annemle tartışmaya başladılar. Babam snopp dog hayranı annem metalikacıylı. Ve beni türk sanat müziği dinledikleri bi gece yapmışlar. Müziğin piç ettiği nadir insanlardanım. Artık utanmadan söyleyebiliyorum neyse ki. Kendimle barıştım.
 Annem mutfakta uğraşırken babam televizyonu açtı. Birden pazar sabahı olmuş meğersem. Western film izledik babamla. Annem ütü yaparken 3 kez ütüyü düşürdü. İkincisinde laminant çizildi. Babamla göz göz geldiler. Gergin dakikalar. Hep ütü yüzünden. Çünkü babam haftasonları bol pantolon ve büyük tshirtlerle gezebilmek için hafta içi hergün ütülü gömleklerle işe gitmek zorundaydı. Müzik piç etti beni. Ortada bıraktı. Taraf olamadım. Ya ütülü gömleğe itaat edecektim ya da bu diyardan gidecektim. O diyardan gitmeyi seçtim. Yıllar yavaşça geçti.
 Sürekli uyuyor olup olmadığımı kontrol ettim. Sürekli kontrol ettiğimde zamanı yavaşlatabiliyorum. Yıllar yavaşlayınca sıkıcı olmaya başladı. Sonra ben uykuya dalmışım. Muavin uyandırdı. Muavin nasıl hep uyanıktı? 8 saatlik yolculuk boyunca herkesi o yolcu etti. Muavin indiğinde kimse onun arkadasından bile bakmadı. Büyüyünce muavin olurum diye düşündüm. Şimdiye kadar bildiklerimle bana en yakışacak olan mesleği bulduğuma sevindim. “Muavin” ismi hoş değildi ama belki ben arkamdan bakacak birilerini otobüste tanır, ismimin garipliğini örtpas ederdim.Merhaba ben serdar. Ben bir iplenmeyenim. İlk kez yıllar önce evde annemle babam konuşurken arada çok önemli bişey söyledim. İplemediler. Birkaç gün sonra “aaa bizim çocuk konuşmaya başladı”yla başlayan etrafımda dans etmeleriyle devam eden gösteriden çok korktum. Yıllar geçti. Bir gün aynada kendime bir kez daha iplenmezsen intihar etmen gerekicek dedim. Kendime söz verdikten birkaç dakika sonra aslında yılların geçmediğini, öğle uykusunu fazla kaçırdığımı anladım. İntihardan hemen vazgeçtim. Zaten ipe ilmek atmak için annemden yardım almam gerekicekti. Ama eminim annem intihar etmeme çok kızar, ben ağlardım. Ağlayınca uykuya kaçar, yine yılların çabucak geçmesine neden olurdum.Yıllar çabucak geçer, ben intihardan kaçar, hep olduğum yerde kalırdım.